Na rozwidleniu dróg we wschodniej części wsi stoi krzyż pojednania (pokutny). Jest to krzyż z XIV – XVI wieku, typu łacińskiego o wymiarach 136x88x11 cm, wykuty z granitu. Krzyże pojednania są świadectwem średniowiecznego zwyczaju rozstrzygania spraw, który dotarł na Dolny Śląsk z zachodniej Europy około XIII wieku. Stawiali je mordercy na miejscu zbrodni w obecności wdów i sierot, przy udziale przedstawicieli Kościoła, wójta czy starosty. Wówczas dochodziło do porozumienia mordercy z rodziną ofiary, a zobowiązanie winowajcy wpisywano do ksiąg. Po udowodnieniu winy zobowiązany był on między innymi do pokrycia kosztów pogrzebu ofiary, przewody sądowego, łożenia na utrzymanie sierot, opłacenia mszy żałobnych, odbywania pielgrzymek i własnoręcznego wykucia kamiennego krzyża lub kapliczki. Ryto na nich narzędzia zbrodni – miecze, topory i kusze. Krzyże pokutne były wykonywane z jednego kamiennego bloku, dlatego określa się je jako monolityczne. *
* cytuję dosłownie za tablicą informacyjną w Lutyni.
sierpień 2011