Narożna kamienica została wzniesiona w 1911 roku według projektu M. Kiehnela (podobnie jak sąsiednia pod numerem 35 – datowana na 1910 r. oraz dawny hotel Deutches Haus o numerze 39). Kamienica pierwotnie była niższa (przed 1911 r.), ale pod koniec pierwszego dziesięciolecia XX. wieku nastąpiła faza przekształcania części ulic poprzecznych do ulicy Średzkiej, a także zabudowy ulicy głównej poprzez zamianę dotychczasowych budynków dwukondygnacyjnych nakrytych dwuspadowym dachem na trzy- i więcej kondygnacyjne. Dom pod numerem 37 jest przykładem przekształceń na ówczesną modę, poprzez nadanie mu charakteru dużej, -miejskiej willi- nakrytej mansardowym dachem, pod którym kryła się kondygnacja mieszkalna. Jest to typowy model kamienicy łączącej cechy neobaroku i secesji. Kontrast dużej powierzchni ściany, stosunkowo małych otworów okiennych i dość płytki ornament każe tę formację stylistyczną łączyć z odrodzeniem mieszczańskiego stylu połowy XIX wieku – biedermeieru.
Klatka schodowa:
Przedwojenne ozdoby podłogi oraz na suficie i ścianach:
Na piętra prowadzą wysłużone już schody:
Okno na półpiętrze:
Okienko w dachu:
Kształt klatki schodowej:
Balkon od podwórka:
Wejście do kamienicy od podwórka:
maj 2012
sierpień 2009
maj 2012