Zapraszam do pierwszego wpisu z wycieczki rowerowej po okolicach Leśnicy, którą odbyłam wraz z czwórką znajomych, 25 sierpnia. Zaczęliśmy od Gałowa, poprzez Samotwór, Skałkę, Stoszyce, Sadowice, Sośnicę, Kąty Wrocławskie, Jurczyce, Bogdaszowcie, Karczyce i Jarząbkowice do Leśnicy. W każdej z tych miejscowości odkrywaliśmy jakieś cudeńka, większość w złym stanie niestety, zwłaszcza pałacyki. Ja oczywiście wszystko fotograficznie udokumentowałam, także zaczynamy 🙂 W miarę możliwości będę publikować archiwalne fotografie obiektów.
1. Ruiny pałacyku w Gałowie, które prezentowałam już wcześniej na blogu.
Pałac z 1874 roku. Pałac w obecnej bryle i wystroju pochodzi z początku XX wieku, z czasów jego ostatniej przebudowy. Pałac wzmiankowany jest w dokumentach sądowych już w 1561 roku. gdzie figuruje jako własność rodziny von Seidlitz. W czasie wojny 30-letniej zamek został zniszczony. Najstarszym przekazem ikonograficznym pałacu jest rycina z około 1780 roku, na której widzimy obiekt założony na planie zbliżonym do podkowy z jednym krótszym ramieniem, z wieżą w północno-wschodnim narożu, z otwartym dziedzińcem wewnętrznym. Na rysunku można odczytać biegnące dookoła pałacu niskie obwałowanie, obsadzone drzewami. Być może jest to relikt pierwszego, renesansowego obiektu. W ciągu 300 lat istnienia, pałac przechodził kilka przebudów z remontów. w czasie których pałac zmienił swą sylwetę i kostium architektoniczny.
Dobudowano skrzydło od strony zachodniej, likwidując wewnętrzny dziedziniec. Wzbogacono bryłę o narożne ganki, przybudówki, zmodernizowano wnętrze dostosowując XVIII wieczny pałac do współczesnych wymagań. Ciekawy jest wystrój elewacji pałacu, łączący w sobie różne cechy stylowe gotyku, renesansu i klasycyzmu, tworząc historyzującą kompozycję architektoniczną. Pałac należący w latach 70-tych XX wieku do PGR-u w Lutyni, był częściowo zamieszkały, lecz jego stan techniczny pozostawił wiele do życzenia. W roku 1998 nieznany sprawca podpalił w kilku miejscach dach. Dach spłonął doszczętnie, a pałac stał się ruiną w przeciągu kilku godzin.
Zarys romantycznego parku otaczającego pałac od południowego-wschodu jest nieczytelny, porośnięty dziką roślinnością, zamieniony w łąkę gospodarską. *
Fotografia archiwalne, zaczerpnięte z serwisu Hydral:
Fotografie dokumentują jedną stronę pałacyku, teren jest prywatny i chroniony, przynajmniej jest tak wszędzie napisane, wolałam nie zapuszczać się dalej, bo nic mi tak nie podnosi ciśnienia jak ludzie wyganiający mnie z aparatem kiedy robię zdjęcia 😉
2. Wieża kościoła w Gałowie:
Kościół filialny pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z 1509 roku, przebudowywany w latach 1600, 1725, 1848, 1909 i 1930.
Niewielki, otoczony kamiennym murem, położony w cieniu dębów kościół jest jednym z nielicznych zachowanych na Śląsku przykładów wiejskiego, dworskiego budownictwa sakralnego. Obiekt murowany, jednonawowy, oskarpowany na narożach, z wieżą od zachodu, z trójbocznie zakończonym prezbiterium, nakrytym sklepieniem sieciowym, zachował na elewacjach dekorację sgrafittową, restaurowaną w 1923 roku. We wnętrzu możemy zobaczyć zespół pięciu płyt nagrobnych rodziny von Wolf z około 1600 roku, cztery płyty nagrobne rodziny von Seiditz z około 1600 roku, nie atrybutowane renesansowe i manierystyczne epitafia z piaskowca oraz epitafium Anny Marii von Niebelschietz z około 1630 roku. Do zabytkowego wyposażenia kościoła należą także barokowe ołtarze i konfesjonał z przełomu XVII/XVIII wieku. Z detalu architektonicznego zachowały się dwa gotyckie kamienne zworniki oraz renesansowe, piaskowcowe obramienie okna. Przed kościołem barokowa figura św. Jana Nepomucena. **
sierpień 2012
Źródła cytatów: